κεκερασμένως

κεκερασμένως (Μ)

επίρρ. αναλογικά, με αναλογία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κεκερασμένος, μτχ. παθ. παρακμ. τού κεράννυμι «αναμιγνύω, κανονίζω»].